کد مطلب:313711 شنبه 1 فروردين 1394 آمار بازدید:179
میرزا محمد علیخان ذوالقدر و مسافر ارمنی، هر دو شفا گرفتند!
میرزا محمد علیخان فرزند میرزا عبدالله خان است كه فامیل آنها در شیراز معروف هستند.
میرزا محمد علیخان ذوالقدر شیرازی حكایت كرده است:
23. سوار بر ماشین از شیراز عازم تهران بودم. در راه برگشت قبل از رسیدن به اصفهان ماشین چپ كرده و من صدمه دیدم، به نحوی كه پایم شكست. در میان كسانی كه همراه من بودند یك نفر ارمنی وجود داشت كه پسر او هم صدمه دید و پایش شكست. ما را به بیمارستان بردند. در بیمارستان به همراهان خود گفتم: شما یك گوسفند، نذر حضرت عباس علیه السلام، ذبح نمایید. آن ارمنی هم گفت: من هم برای حضرت عباس شما، گوسفندی تقدیم می كنم. چند روز بعد از ذبح گوسفند، شخص ارمنی آمد و خداحافظی كرد كه برود.
من گفتم: چرا می روی؟ باش تا پای فرزندت خوب شود. جواب داد: مگر نه اینكه ما گوسفندی برای حضرت عباس علیه السلام كشتیم؟ پای فرزند من خوب شد! سپس صدا زد پسرش بیاید. وقتی آمد، دیدم پایش سالم است و در حالت سلامتی پا راه می رود.
میرزا محمد علیخان می گوید: چون شب شد، گریه كردم و متوسل به آن
[ صفحه 554]
بزرگوار شدم و گفتم: یا حضرت عباس علیه السلام، ما هر دو با هم گوسفند كشتیم؛ ولی پای او خوب شد من هنوز گرفتارم. صبح كه شد و دكتر آمد، گفتم: پای مرا سخت بسته اید؛ باز كنید! گفت: باید شش ماه اینجا بمانید تا پای شما خوب شود. گفتم: حالا امتحان كنید! امتحان نمودند؛ دیدم پای من هیچ درد نمی كند و به كلی خوب شده است. گفت: حالا عصایی بگیرید و بروید و الآن در كمال خوبی راه می روم و پای شكسته ام صحیح و سالم است! [1] .
میرزا محمد علیخان ذوالقدر شیرازی حكایت كرده است:
23. سوار بر ماشین از شیراز عازم تهران بودم. در راه برگشت قبل از رسیدن به اصفهان ماشین چپ كرده و من صدمه دیدم، به نحوی كه پایم شكست. در میان كسانی كه همراه من بودند یك نفر ارمنی وجود داشت كه پسر او هم صدمه دید و پایش شكست. ما را به بیمارستان بردند. در بیمارستان به همراهان خود گفتم: شما یك گوسفند، نذر حضرت عباس علیه السلام، ذبح نمایید. آن ارمنی هم گفت: من هم برای حضرت عباس شما، گوسفندی تقدیم می كنم. چند روز بعد از ذبح گوسفند، شخص ارمنی آمد و خداحافظی كرد كه برود.
من گفتم: چرا می روی؟ باش تا پای فرزندت خوب شود. جواب داد: مگر نه اینكه ما گوسفندی برای حضرت عباس علیه السلام كشتیم؟ پای فرزند من خوب شد! سپس صدا زد پسرش بیاید. وقتی آمد، دیدم پایش سالم است و در حالت سلامتی پا راه می رود.
میرزا محمد علیخان می گوید: چون شب شد، گریه كردم و متوسل به آن
[ صفحه 554]
بزرگوار شدم و گفتم: یا حضرت عباس علیه السلام، ما هر دو با هم گوسفند كشتیم؛ ولی پای او خوب شد من هنوز گرفتارم. صبح كه شد و دكتر آمد، گفتم: پای مرا سخت بسته اید؛ باز كنید! گفت: باید شش ماه اینجا بمانید تا پای شما خوب شود. گفتم: حالا امتحان كنید! امتحان نمودند؛ دیدم پای من هیچ درد نمی كند و به كلی خوب شده است. گفت: حالا عصایی بگیرید و بروید و الآن در كمال خوبی راه می روم و پای شكسته ام صحیح و سالم است! [1] .
[1] كرامت فوق در سال 1328 خورشيدي واقع شده است. نقل از كتاب حياة العباس شيخ محمدجعفر شاملي «ره».